به گزارش سرویس ترجمه رانیا مدیا از موسسه «موقوفه کارنگی برای صلح بین‌المللی»؛ استوارت پاتریک که یکی از کارشناسان این موسسه است؛ در ادامه مطلب نوشته که موسسه کارنگی که به دنبال ابتکارات و چارچوب‌های نویدبخش چندجانبه برای تحقق جهانی صلح‌آمیز، مرفه، عادلانه و پایدارتر بوده؛ هیچ‌گاه به اندازه امروز احساس نکرده که این ماموریت مهم‌تر یا چالش‌برانگیزتر از حال حاضر هم می‌تواند باشد. به خصوص که رقابت‌های ژئوپلیتیکی، ناسیونالیسم پوپولیستی، نابرابری اقتصادی، نوآوری‌های تکنولوژیکی و وضعیت اضطراری اکولوژیکی و زیست‌محیطی سیاره زمین باعث شده نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین زیر سوال رفته و با چالش‌های بسیاری مواجه شده باشد و همین هم طراحی راه حل‌های جهانی برای مشکلات جهانی را اجتناب‌ناپذیر جلوه می‌دهد.
اجلاس سران بریکس که چند روز پیش با معرفی اعضای جدید و اضافه شدن مصر، اتیوپی، ایران، عربستان سعودی و امارات متحده عربی به اعضای اصلی این گروه- متشکل از برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی- و البته بررسی عضویت شماری دیگر از کشورهایی که برای عضویت در این باشگاه در حال توسعه درخواست داده‌اند برگزار شد؛ یک هدف عمده داشت و آن هم چیزی نبود مگر ارسال یک سیگنال غیرقابل انکار به دنیا- که به‌رغم تلاش‌های غرب برای منزوی کردن روسیه، این کشور هنوز و هم‌چنان دوستان زیادی در سراسر جهان دارد!
برای بسیاری از غربی‌ها، ظهور بریکس نشان از اتفاقی شوم‌تر نیز دارد: جهان به لطف تشدید رقابت ژئوپلیتیکی بین شرق و غرب و افزایش بیگانگی متقابل بین شمال و جنوب، در حال تقسیم شدن به بلوک‌های رقیب است. بر اساس این قرائت، پکن و مسکو قصد دارند از نارضایتی برخی کشورها از ایالات متحده و متحدان ثروتمندش استفاده کرده و یک وزنه تعادلی ضد غربی در برابر گروه جی۷ به وجود آورند.در این میان از نگاه بسیاری آینده گروه جی۲۰ نیز نگران‌کننده است. این گروه البته حتی قبل از گسترش بریکس نیز نشانه‌هایی از شکاف‌های رو به رشد جهانی را به نمایش گذاشته بود. حالا تشدید بیشتر این تقسیم‌بندی‌ها می‌تواند دلیل وجودی گروه ۲۰ را بیش از پیش نیز تضعیف کند. به خصوص که این گروه با هدف پل زدن بین شکاف‌های موجود و استفاده از توانایی‌های کشورهای مهم و ثروتمند جهان ایجاد شده بود که ذاتاً یا لزوماً همفکر نیستند.
این خطرات و ریسک‌ها واقعی هستند، اما باید آن‌ها را در چشم‌انداز نگرش و افق دید خود نگاه داشت. بی‌تردید گسترش بریکس نشان‌دهنده نارضایتی فزاینده و عزم راسخ جهانی برای ایجاد چالش برای مزیت‌های ساختاری و نظم جهانی است که توسط غرب برای غرب ساخته شده و دموکراسی‌های پیشرفته هم‌چنان بیشترین بهره را از آن می‌برند. کاهش این امتیازات گزاف- از جمله با ایجاد نهادهای جایگزین و موازی- هدف اساسی گروه‌هایی مانند بریکس است. با این حال، ناهمگونی اعضای این ائتلاف در حال گسترش- و تمایل قدرت‌های میانی مهم برای حفظ انعطاف‌پذیری دیپلماتیک خود و حضور هم‌زمان در گروه‌هایی مانند جی۲۰ و همین بریکس و دیگر همکاری‌های چندجانبه- احتمالاً جزو مهم‌ترین عواملی هستند که از ظهور بلوک‌های متصلب و سفت و سختی که می‌توانند یادآور جنگ سرد باشند، جلوگیری می‌کند.