به گزارش سرویس ترجمه رانیا مدیا از نشریه فارن‌پالیسی؛ کمتر کشوری را در دنیای امروز می‌توان یافت که به اندازه آلمان از نظم بین‌المللی لیبرال که پس از جنگ دوم جهانی بر دنیا حاکم شده، سود برده است. در حقیقت آلمان به خصوص بعد از اتحاد مجدد بخش‌های غربی و شرقی‌اش، با ترکیب منحصربه‌فردی از دلایل گوناگون از جمله ناچیز بودن هزینه‌های دفاعی، اتکا به انرژی وارداتی و تولید مبتنی بر صادرات جایگاه بالایی در دنیا به دست آورده- که البته تداوم و استمرارش به تداوم تجارت آزاد و امنیتی بستگی دارد که ایالات متحده به طرق مختلف- از صدور اجازه دسترسی به بازار داخلی تا حفاظت از خطوط دریایی جهانی- مهیا کرده است. در واقع برای توضیح بیشتر این موضوع می‌توان گفت که آلمان جایگاه بالای اقتصادی‌اش را مدیون تعهد و تلاش ایالات متحده برای تداوم تجارت آزاد و امنیتی می‌بیند که آمریکا با استقرار و حفظ نظم بین‌المللی لیبرال پس از جنگ باعث شده است.
این اصلی‌ترین دلیل و به عبارتی زیربنایی‌ترین واقعیت مادی است که این موضوع را می‌تواند توضیح دهد که چرا آلمان نه تنها بابت دور دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ احساس نگرانی می‌کند، بلکه در عین حال نگران چرخش گسترده هر دو حزب اصلی ایالات متحده آمریکا به سمت حمایت‌گرایی و اتخاذ سیاست صنعتی نیز هست. عکس‌العمل هشداردهنده و نگران‌کننده آلمان نسبت به قانون کاهش تورم ایالات متحده و ناراحتی عمیق این کشور از چشم‌انداز آینده‌ای که ظاهرا در آن آینده مجبور خواهد بود بین ایالات متحده آمریکا و چین یکی را انتخاب کند، نشان‌دهنده این واقعیت ناامیدکننده است که این کشور به هیچ وجه خودش را برای زیستن در قرن بیست و یکم آماده نکرده است. به بیانی دیگر، آلمان خود نیز می‌داند که در شرایط برابر وو بدون کمک آمریکا و نظم بین‌المللی لیبرال آماده تداوم و استمرار جایگاهش در جهانی نیست که تفاوت‌های بسیاری با قرن گذشته دارد و حداقل این‌که نگرانی‌های ژئوپلیتیک و بخش دولتی نقش فزاینده‌ای در عرصه تجارت جهانی و بازارهای آزاد خواهند داشت.