به گزارش رانیامدیا مقاله زیر توسط خبرگزاری شفقنا افغانستان تهیه شده است؛
از زمان تسلط دوباره گروه طالبان بر افغانستان، شمار افراد نیازمند به کمک های بشردوستانه در افغانستان همواره رو به افزایش بوده است.
بر اساس گزارش صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسیف) شمار افراد نیازمند به کمک های بشردوستانه در افغانستان به 29.2 میلیون نفر رسیده است.
امسال این دومین بار است که شمار افرادی که در افغانستان به کمک های بشردوستانه نیاز دارند افزایش پیدا می کند.
در اوایل سال جاری میلادی، شمار افراد نیازمند به کمک های بشردوستانه در افغانستان ۲۸.۳ میلیون نفر از سوی سازمان ملل متحد اعلام شد.
اما با گذشت سه ماه اول سال ۲۰۲۳ میلادی، دفتر هماهنگ کننده کمک های بشردوستانه سازمان ملل متحد اعلام کرد که شمار افراد نیازمند به کمک های بشردوستانه به ۲۸.۸ میلیون نفر افزایش یافته است.
اکنون نهادهای زیر مجموعه‌ی سازمان ملل متحد در گزارش‌های شش ماهه شان اعلام کرده‌اند که شمار افراد نیازمند به کمک های بشردوستانه به ۲۹.۲ میلیون نفر افزایش یافته است.
در حال حاضر تعداد افراد نیازمند به کمک های بشردوستانه در افغانستان بیشتر از دو سوم جمعیت این کشور است و بیست میلیون نفر از میان آنها آسیب پذیر به شمار می‌روند.
از این میان ۱۵ میلیون نفر نمی دانند که وعده بعدی غذایی خود را چگونه و از کجا تهیه کنند.
آمار‌های سازمان ملل متحد نشان می دهد که بحران بشری و فقر در افغانستان به شدت رو به گسترش است، اما در عین حال طالبان همه روزه محدودیت های بیشتری بر فعالیت نهادهای امداد رسان وضع می کنند.
توقف فعالیت کمیته امداد امام خمینی در سه شهر افغانستان
در تازه اقدام در راستای محدودیت فعالیت نهادهای امداد رسان در افغانستان، طالبان فعالیت دفاتر کمیته امداد امام خمینی را در شهرهای کابل، هرات و مزار شریف متوقف کرده اند.
بر اساس گزارش پایگاه خبری جماران، طالبان فعالیت دفاتر کمیته امداد امام خمینی در این سه شهر بدون اطلاع قبلی، بدون ارائه دلیل و بدون استناد قانونی و حقوقی متوقف کرده اند.
در این گزارش آمده که فعالیت کمیته امداد امام خمینی در شهر کابل حدود یک ماه قبل و در شهرهای هرات و مزار شریف در هفته جاری متوقف شده است.
کمیته امداد امام خمینی از نهادهای امداد رسانی که است که در وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان ثبت شده و جواز گرفته است و به دولت افغانستان نیز مالیه پرداخت می کند.
فعالیت این نهاد امدادی در دور اول حاکمیت طالبان در افغانستان نیز متوقف شده بود، اما از سال ۱۳۸۱ خورشیدی در چهار شاخه مزار شریف، کابل، هرات و زرنج از سر گرفته شد.
این نهاد معمولا به افراد بی سرپرست و خانواده های نیازمند کمک های غذایی و غیر غذایی فراهم می کرد.
توقف فعالیت این نهاد در زمانی که شمار افراد نیازمند به کمک های بشردوستانه در حال افزایش است، می تواند زندگی بسیاری خانواده های نیازمند را متاثر کند و آنها را در شرایط ناگوار اقتصادی قرار دهد.
پیشینه برخورد طالبان با نهادهای امداد رسان
طالبان سال گذشته خورشیدی با صدور دستوری، کار زنان را در نهادهای امداد رسان داخلی و بین المللی ممنوع کرد و آنان را در شرایط بسیار سختی برای ادامه فعالیت شان قرار داد.
در پی این دستور، شماری از نهادهای امدادی برای مدتی فعالیت خود را متوقف کردند و شماری از آنها نیز سطح فعالیت خود را کاهش دادند.
پس از آن طالبان کار زنان در دفاتر سازمان ملل متحد را نیز ممنوع کردند که باعث صدور قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه این گروه شد.
نهادهای امداد رسان می گویند که ممنوعیت کار زنان باعث شده است که آنها نتوانند به همه افراد نیازمند کمک برسانند.
بسیاری از کارشناسان به این باور هستند که سیاست های طالبان علیه زنان و شهروندان افغانستان باعث وخیم شدن بحران بشری در این کشور می شود.
آنها می گویند که طالبان تا اکنون هیچ برنامه و یا راه حلی برای بحران رو به گسترش افغانستان ارائه نکرده اند و رفتار و عملکرد شان نشان می دهد که توجهی به رنج بیش از دو سوم جمعیت کشورشان ندارند.
شهروندان افغانستان نیز می گویند که اعمال محدودیت بر نهادهای امداد رسان، در هر سطحی که باشد، بحران بشری در افغانستان را گسترش می دهد و زندگی میلیون ها انسان را در افغانستان به خطر مواجه می کند.